Öğretmenler, mahalle sakinleri, benim gibi artık o mahallede oturmasa da buranın güzelliğini bilenler gelmiş, bir şeyler yiyip içerek beraberindekilerle sohbet ediyordu. Ben de bir çay ve bir şam kurabiyesi alıp afiyetle yedim içtim, gazetemi okudum. Diğer masalara göz gezdirdiğimde bira ve patates kızartmasının revaçta olduğunu farkettim. Bir daha ki sefer aynısından yapalım diye aklımdan geçirdim. Bizim gezi grubundan gelen giden olmayınca daha fazla oturmanın anlamı kalmadı, yeşile ulaşmalıydım. Yavaş yavaş İzci Parkı’na doğru yürümeye başladım.
Bu yıl ilkbaharı biraz geç yaşamaya başladık. Bildiğiniz gibi son dört aydır yağış olmayan gün sayısı parmakla sayılacak kadar azdı. Havalar ısınmak bilmedi. Ama bu yağışlar kesinlikle bitkileri çoşturdu. Etraf harikaydı. Birçok fotoğraf çektim. Her zaman olduğu gibi kendimi de fotoğraf karelerine sığdırdım. Bir ara uygun bir yükseltiye makinayı koydum, 10 sn.'ye ayarlayıp otomatik olarak kendimi çektim: kollarımı açmış tüm parkı kucaklamıştım.
Hava biraz serindi, terlemekten çekindiğim için aheste adımlarla etrafa seyrederek tüm parkı turladım. Ortada yazları küçük izcilerin kamp kurduğu geniş alanda uçurtma uçuran birkaç kişi ile top oynayan çocukları seyrettim. Yakar top oynayanlar çok eğleniyordu.İzci Okulu'na yakın bahar ve yaz aylarında güzel pideler de servis yapan çay bahçesinin az aşağısında yer alan futbol sahasında bir hareketlilik vardı. Küçük bir dozerle sanki sahayı düzlüyorlardı. Etrafta daha önce Güvenlik gördüğümü hatırlamıyorum, buraya özel Güvenlik koymuşlar. Bir tanesine yaklaşıp buraya ne yapıyorlar diye sordum. Umarım bozmuyorlardır dedim. Güvenlik görevlisi buraya koşu parkuru yapacaklar dedi. Etrafta "Türkiye" formalı koşucular da gördüm. Bisiklete binenler de vardı.
Bahar bitmeden bir kere daha İzci Parkı'na gelmeye çalışacağım. Burası şehrin göbeğinde harika bir yer. Vakit yaratın, buraya gelin derim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder